Hieronder zie je drie verticale deelverzamelingen. De afmetingen van de rechter en linker rechthoek zijn evenredig met de buitenafmetingen van het schilderij. Elk van deze rechthoeken vormt een Gouden Rechthoek. De verschillende figuren staan op de diagonaal van deze rechthoeken.

Hieronder zie je een andere horizontale verdeling: de bovenste rechthoek markeert de horizonlijn, waarop de navel van Venus is uitgelijnd. De onderste rechthoek bevat de schelp. Deze twee rechthoeken staan in een verhouding van 5/8e van de hoogte van het schilderij, de verhouding die wordt bepaald door de Gulden Snede.

Venus staat centraal. De rechthoek waarin ze staat is ook evenredig met de buitenste rechthoeken. Ze staat niet in het midden van de afbeelding: de as van haar lichaam ligt op de rode verticale lijn, die nog steeds evenredig is met 5/8e van de middelste rechthoek.

Laten we deze regelmatige lijn over een aquarel leggen die volgens dit principe is opgebouwd.

De horizonlijn ligt op de lage horizontale primaire goudlijn. Op deze zelfde lijn ligt het belangrijkste verdwijnpunt, dat het perspectief van het gebouw bepaalt.

De rechte verticale primaire goudlijn scheidt het gebouw van de boom.

Het snijpunt van deze twee primaire lijnen definieert het middelpunt van het schilderij: een tafel en twee stoelen beschut tegen de hitte en twee drankjes die worden geserveerd, wachtend op de bewoners van het huis.
Hier zie je de tafel zonder de constructiestructuur:

Het schilderij is in balans dankzij de structuur die gebaseerd is op menselijke verhoudingen. We zien deze verhoudingen de hele dag: de vorm van een gezicht, de knokkels van onze handen, de verhoudingen van de lichamen van mensen die we ontmoeten. Het is dus logisch dat het menselijk oog de voorkeur geeft aan een structuur die gebaseerd is op vertrouwde, geruststellende verhoudingen.

Opgemerkt moet worden dat deze "regulerende lay-out", dit structurele raster, op zichzelf geen handleiding is. Het is gewoon een hulpmiddel bij het nemen van beslissingen en bespaart de schilder veel tijd. Het maakt het onder andere mogelijk om de krachtlijnen snel en efficiënt te plaatsen en zorgt ervoor dat de onderwerpen niet 'uit het midden' staan.

Le Corbusier, de beroemde Frans-Zwitserse architect, zei altijd: "De regellijn brengt geen poëtische of lyrische ideeën; hij inspireert het thema niet; hij is niet creatief; hij balanceert. Het is een probleem van pure plasticiteit".

In 1945 ontwikkelde Le Corbusier de "Modulor", een maatsysteem gebaseerd op menselijke verhoudingen. Hij was van mening dat dit systeem beter was aangepast aan de menselijke morfologie en mensen maximaal comfort moest bieden in hun leefruimte.

Het hulpmiddel dat wordt gebruikt om snel de structuur van Botticelli's Geboorte van Venus te achterhalen in de video op deze site heet de "Golden Divider for Arts".

Dit kompas van verhoudingen werd ontwikkeld door de auteur van deze site om het werk van creatieve mensen op vele gebieden te vergemakkelijken: schilders, natuurlijk, maar ook beeldhouwers, fotografen en grafische kunstenaars, evenals architecten en andere ontwerpers.

Het werd bekroond met de zilveren medaille op de 44e Internationale Tentoonstelling van Uitvindingen in Genève in 2016.

Klik op de link hieronder om naar de website van Golden Divider for Arts te gaan.

Lees meer ...

met de "Golden Divider for Arts" hoef je geen liniaal en rekenmachine meer te gebruiken om een complexe structuur te tekenen. Je kunt er onder andere gemakkelijk een Fibonacci-spiraal mee tekenen. Het kan gebruikt worden als passer met een radius tot 75 cm.

Geopend in een rechte hoek kan het gebruikt worden om de emblematische maten van de kathedraalbouwers uit de Middeleeuwen te vinden: palm, handpalm, empan, voet en cubit.

Deze verschillende afmetingen blijven proportioneel afhankelijk van de hoek waaronder het gereedschap wordt geopend.

De "Golden Divider for Arts" is een teken-, meet- en kijkinstrument voor iedereen wiens project begint met een potlood en een vel papier!